ty, zebrane w sztywnych, kłosowatych gronach. Owoc — łuszczyna. Smak rzeżuchowato-ostry, zapach niemiły, gryzący.
ROŚNIE dziko przy drogach, na gruzach i nieuprawnych polach.
UPRAWA: Rozmnaża, się z nasion. Siać wprost w grunt. Wymaga dobrego nawożenia, gleby żyznej, próchnicznej.
KWITNIE od czerwca do września.
ZBIERA SIĘ nasiona od sierpnia, ziele od jesieni.
SKŁADNIKI: Olejek lotny, zawierający siarkę, olej tłusty, sole.
DZIAŁA rozmiękczająco, moczopędnie, wykrztuśnie.
UŻYTEK. Nasiona i ziele w naparze lub proszku stosuje się przy katarze dróg oddechowych, zwłaszcza zaś katarze oskrzeli (bronchicie) i chrypce. Sproszkowane nasiona mieszać można z miodem.
Nasiona można używać zamiast gorczycy, jako przyprawę do potraw, młode listki nadają się na jarzynę.
B. — Roślina o krótkich kłączach i licznych i długich korzeniach. Łodygi proste, dorastające do 1 m wysokości, słabo rozgałęzione, obłe, słabo owłosione. Liście dolne jajowato-podłużne, szypułkowe, piłkowane, górne lancetowate, całobrzegie, wszystkie tępe, siatkowato-żyłkowane, nagie i tylko na nerwach żyłkowane. Kwiaty złoto-żółte, drobne, zebrane na wierzchołku łodygi w wiechokształtne grona. Nasiona z długim puchem, żeberkowane. Smak cierpki, ostry, gorzkawy, zapachu nie ma.
ROŚNIE po suchych łąkach, gajach, lasach, na wzgórzach piaszczystych, w zaroślach.
