Aby powstrzymać krwawienie z nosa, wciągać sproszkowany korzeń nosem lub też włożyć w nos watę, obsypaną proszkiem żywokostowym.
W przemyśle stosuje się żywokost do wyrobu czerwonego barwnika. Bydło je chętnie żywokost.
B. — Bylina dorastająca do 1 metra wysokości. Posiada liczne łodygi walcowato-kanciaste, słabo rozgałęziające się górą. Liście nieparzysto-pierzaste, złożone z lancetowatych, piłkowanych listków, pokrytych drobnymi pęcherzykami, zawierającymi lotny olejek. Żółte kwiaty zebrane w baldaszkogronie. Smak gryząco-gorzki, korzenny, zapach przenikliwie balsamiczny, kamforowy.
ROŚNIE dziko na kamienistych lub żwirowatych brzegach rzek, po miedzach, gruzach, przy drogach, po nasypach, często gromadnie.
UPRAWA. Lubi położenie słoneczne, otwarte. Mnoży się z nasion lub z rozrywania krzaczków i z pokrajanych korzeni. Zadowalnia się prawie każdą ziemią, prócz sapowatej lub czysto próchnicznej; lubi urodzajną piaszczystą i lekko glinkowatą. Przy nawożeniu mierzwą (świeżą lub starą), zadarnia szczere piaski.
KWITNIE od lipca do września.
ZBIERA SIĘ młode, miękkie gałązki i liście w czerwcu i lipcu, osobno kwiaty, nasiona we wrześniu i październiku. Suszyć w cieniu w miejscu przewiewnym, możliwie prędko, aby nie stracić łatwo ulatniającego się olejku. Przechowywać w zamkniętych skrzyniach.
SKŁADNIKI. Tanacetyna (gorzknik podobny do santoniny, wyciąganej z nasienia cytwarowego), olejek lotny, garbnik, żywica, kwas jabłeczny.
