Strona:PL August Czarnowski - Zielnik lekarski (wyd. 3).pdf/74

Ta strona została skorygowana.

tować na pół z octem i wodą lub winem i wodą) do okładów na rany, przeciw liszajom i wyrzutom skórnym.
W górach Pirenejskich jadają kąsinę jako jarzynę i sałatę (zwłaszcza korzeń jak karczochy).
W weterynarii korzeń kąsiny stosowany jest jako środek przeczyszczający w kompozycji z innymi ziołami.
CENA: 100 kg korzenia (Radix Carlinae) 200—300 zł; 100 kg liści (Herba Carlinae) 200 zł.

28. CARUM CARVI L.
Karolek pospolity.
(UmbelliferaeBaldaszkowe).

D. — Karolek nazywany jest często niewłaściwie kminem albo kminkiem. Należy zaznaczyć z naciskiem, że kminek oznacza zupełnie inną roślinę: Cuminum Ciminum.
Karolek jest rośliną o marchewkowatym korzeniu, wypuszczającym w drugim roku bruzdkowaną łodygę, prostą, dorastającą do 1 m wysokości, rozgałęzioną, nagą i wewnątrz pustą. Liście rosnące odlegle, podwójne, pierzastodzielne, składają się z szczupłych, równowąskich, prawie nitkowatych listków. Kwiaty skupione w baldaszkach o nierównych promieniach. Korona z pięciu białych lub nieco różowych płatków. Owoce spłaszczone, zielonawo-brunatne. Smak i zapach mocno korzenne.
ROŚNIE dziko na łąkach, pastwiskach, wygonach, miedzach, w ogrodach, przy drogach, niemal w całej Europie i Azji, z wyjątkiem Chin i Japonii.
UPRAWA: Uprawia się w polu i ogrodzie, w którym jednak przy półcienistej wystawie wymaga większych i dorodniejszych nasion. Lubi glebę nieco wilgotną, ale nie mokrą, dość lekką, piaszczysto-gliniastą, zawierającą próchnicę (nie zaś świeży nawóz) i cokolwiek wapna. Potrzebuje położenia słonecznego i zacisznego. W suche lata nie udaje się.
Uprawa musi być bardzo staranna. Ponieważ karolek wy-