Strona:PL August Czarnowski - Zielnik lekarski (wyd. 3).pdf/98

Ta strona została skorygowana.

zebrane w baldachy żółtawej barwy. Owoc ziarnisty, długości 6 mm, podługowaty, żółtawo-szary. Smak i zapach nasion słodkawe, przyjemnie korzenne (jak anyżu).
ROŚNIE dziko w Azji Mniejszej i Egipcie, po skałach i urwiskach, na kamienistych wzgórzach słonecznych; u nas bywa uprawiany w ogrodach.
KWITNIE od lipca do września, a nawet października.
ZBIERA SIĘ po dojrzeniu nasion. Ścina się łodygi i składa w słonecznym miejscu do podsuszenia. Nasiona wykrusza się ręką; można również młócić, lecz nasiona młócone są tańsze. Przechowywać w szczelnym zamknięciu.
SKŁADNIKI owocu: olej tłusty (12%), olejek lotny koprowy (7%), cukier (2%), sole: sodu i wapnia, wapnian szczawiowy, sól kuchenna, siarka. Olejek koprowy zawiera anethol i fenchol.
UPRAWA. Koper wymaga ciepłego i słonecznego położenia oraz gleby dostatecznie suchej, urodzajnej glinkowej, zasobnej w próchnicę i wapno. Siać najmniej w rok po nawożeniu. Z zupełnym powodzeniem można również uprawiać koper w kamienistej, piaszczystej albo wapiennej ziemi, jeżeli zostanie właściwie uzupełniona sztucznymi nawozami. Następstwo po innych roślinach nie ma specjalnego znaczenia przy uprawie kopru, udaje się bowiem dobrze tak po oziminach, jak i po kartoflach i ogrodowiznach sadzonych na nawozie; nie można jednak wracać na to samo miejsce wcześniej jak po kilku latach, podczas których grunt był corocznie nawożony. Przygotowanie gruntu polega na jednorazowym spulchnianiu po okopowych, a dwukrotnym po zbożu. Koper można uprawiać jako roślinę jarą lub dwuletnią; w naszym ostrym klimacie zaleca się uprawę pierwszą, gdyż zasiewy jesienne często wymarzają i trzeba je przykrywać na zimę. Siać można w rozsadniku i siewki przesadzać, następnie, do gruntu, albo też siać wprost w grunt. W pierwszym przypadku odległość rzędów nie powinna być mniejsza, niż 30—40 cm. Siew do gruntu powinien być bezwzględnie rzadki; nie należy zużywać więcej niż 15—20 kg nasienia na 1 ha. Przy uprawie jednoletniej siać trzeba w kwietniu, przy dwuletniej zaś w lipcu i sierpniu, na przykład po sprzątniętym zbożu i wcze-