Strona:PL Bolesław Prus - Emancypantki 01.djvu/173

a na niej taki sam wyraz zaciętości, jaki niekiedy cechował panią Latter. Madzia na poczekaniu stworzyła sobie teorję, że każda przełożona pensji musi być trochę zacięta i mieć imponujące spojrzenie. A ponieważ ona sama nie była ani imponującą, ani zaciętą, więc nie mogła marzyć o otworzeniu pensji...
 Kiedy panna Malinowska poprosiła panie, ażeby usiadły, panna Howard odezwała się głosem mniej niż zwykle stanowczym:
 — Przychodzimy do pani jako deputatki...
 Panna Malinowska, milcząc, skinęła głową.
 — I chcemy prosić, ażeby pani ostatecznie zdecydowała się...
 — Wejść w spółkę z panią Latter?... — wtrąciła panna Malinowska. — Już zdecydowałam się. Nie wejdę.
 Panna Howard była w przykry sposób zdziwiona.
 — Czy może nam pani objaśnić powody?... Do czego zresztą nie mamy prawa... — rzekła coraz mniej stanowczym tonem panna Howard.
 — Owszem, chociaż jest to trochę dziwne, że z podobną propozycją nie zgłasza się do mnie sama pani Latter.
 — My chciałyśmy przygotować grunt do porozumienia — wtrąciła panna Howard.
 — Grunt już jest — odparła panna Malinowska. — Pół roku temu, jak pani zresztą wiadomo, byłam gotowa połączyć się z panią Latter. Ona nie chciała. Dziś dla mnie spółka z nią nie przedstawia interesu.
 — Pani Latter jest osobą bardzo doświadczoną — rzekła, rumieniąc się, panna Howard.
 — Ach, jaka ona dobra!... — dodała Madzia.
 — Posiada ustaloną renomę — uzupełniła panna Howard, zapalając się.
 Panna Malinowska nieznacznie wzruszyła ramionami.
 — Widzę — rzekła, że muszę wypowiedzieć paniom to,