Strona:PL Bolesław Prus - Lalka Tom2.djvu/415

 — Powiedz mi pan — rzekła — czy to wielka przyjemność dorabiać się majątku?
 — Nie — odparł Wokulski po chwilowym namyśle.
 — Ale wydawać przyjemnie?
 — Nie wiem.
 — Nie wiesz pan? A jednak cuda opowiadają o pańskim majątku. Mówią, że masz pan ze sześćdziesiąt tysięcy rocznie...
 — Dziś mam znacznie więcej, ale wydaję bardzo mało.
 — Ileż?
 — Z dziesięć tysięcy.
 — Szkoda. Ja w roku zeszłym postanowiłam wydać masę pieniędzy. Plenipotent i kasyer zapewniają mnie, że wydałam dwadzieścia siedm tysięcy... Szalałam, no — i nie spłoszyłam nudów... Dziś, myślę sobie, zapytam pana: jakie robi wrażenie sześćdziesiąt tysięcy wydanych w ciągu roku? ale pan tyle nie wydajesz. Szkoda. Wiesz pan co... Wydaj kiedy sześćdziesiąt... no — sto tysięcy na rok i powiedz mi pan: czy to robi sensacyą i jaką? Dobrze?...
 — Zgóry mogę pani powiedzieć, że nie robi.
 — Nie?... Więc nacóż są pieniądze?... Jeżeli sto tysięcy rubli rocznie, nie daje szczęścia, cóż go da?...
 — Można je mieć przy tysiącu rubli. Szczęście każdy nosi w sobie.