Ryś z liszką niegdy sie gadał,
Ślachectwem sie jej przekładał:
„Jakom ja cudnej rodziny,
„Ukazują me pstrociny“.
Liszka rzecze: „Barzo błądzisz. 5
„Iż sie z skóry cudnym sądzisz,
„Bo gdy z ciebie sierść opłynie,
„Wszystko twe ślachectwo zginie.
„Jać-em tedy ślachetniejsza
„I więcej nad cię cudniejsza, 10
„Iż o cudną sierść mało dbam,
„W ruzumie cudnośc pokładam“.
Nietrwałeć zwierzchnie okrasy,
Wszystki sie mienią za czasy;
Aleć to prawie ślachetny, 15
Który w sobie ma rozum cny.
Rimicius: D (162) De vulpe et pardo. [H 42 Ἀλώπηξ ϰαὶ πάρδαλις]. FE (48) O rysiu z liszką. — Błażewski 46 Nie wszystko złoto, co się świeci. Lampart z liszką. — Potocki, Ogród IV, 481 Nie trzeba rzeczy powierzchownie sądzić. — (Jabłonowski 35 Lampart i kot morski. Forma corporis cedit mentis decori). — EW 3 Liszka i ryś. — por BF 52 Liszka i ostrowidz. — Anonim ZP (XVI, część 2 353) O liszce i rysiu. — Ławrynowicz 2 Ryś i lis.
Rybitwi, gdy ryby łowili,
Sieć swą z wody prowadzili
I barzo się opierali:
Ryb sie wiele domniemali.