Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/277

Ta strona została przepisana.


„Iż przede mną wodę mącisz?“
Rzekł baran: „Nie może to być,
„Bych [ci] ja wodę mógł zmącić:        10
„Ja na dole, ty na górze,
„Woda nawstecz iść nie może“.
Wilk mu na to odpowiedział:
„Takież mi twój ociec działał
„Dwie lecie przed tym miesiącem,        15
„Gdyś ty jeszcze był jagnięciem;
„Przeto, co mi on winien był,
„Chcę, aby mi ty zań płacił:
„Synciem za ojca winnego
„Winien odbywać każdego“.        20
On rzekł: „Jać-em nie tak stary,
„Dopieroć mi miesiąc wtóry:
„A nicam ci nie uczynił,
„Przecz żeby mię tako winił“.
On rzekł: „A, już mi przymawiasz,        25
„Mojej prawdzie sie przeciwiasz!
„Nie będziesz więcej mędrować:
„Też ci mi sie chciało śniadać“.
Takoć zły człowiek z dobrego
Wnet uczyni nieprawego        30
A wynajdzie wnet przyczynę,
Iż nań wwali wszystkę winę.

Romulus I, 2: Hervieux (II, 196) Lupus et agnus. D (1) De lupo et agnoi. [D (180) De lupo et agna (Rimicius)]. [H 274 Λύϰoς ϰαὶ ἀρνός; 274b Ἄλλως. Λύϰoς ϰαὶ ἀρήν.]. Phaedrus l, 1 Lupus et agnus. St. (81) Delupo et agno. C (56) O wilku a o beranu. — FE (1) O wilku i baranie. — Błażewski 74 Nie mąć, bracie, wody. Wilk i baran. — Niemirycz (18) Baranek i wilk (L 1, 10 Le loup et l’agneau) —