Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/298

Ta strona została przepisana.


Iżby sie cuda wzjawiły).
Tedy sie ziemia ułożyła
A nędzną mysz porodziła;        10
A takoż z onego wielkiego strachu
Bylo dosyć wszędy śmiechu.
Ci, którzy sie nadymają,
Mało w sobie statku mają;
Łokciem swoje słowa mierzą,        15
Mało czynią, wiele grożą.


Romulus ll, 5: Hervieux (II, 206) Mons parturiens. D (12) De partu montium. Phaedrus IV, 23 Mons parturiens. St (115) De monte parturiente. — C (77) O hoře, ku porodu pracugijcẏ — FE (11) O górach rodzących. — Minasowicz (55) Wielkich chroń się udawać, lecz dokazuj rzeczy. Góra rodząca. — Jakubowski 119 Góra w połogu (L V, 10 La montagne qui accouche). — Kniaźnin III, 1 Góra w połogu. — Trembecki (?) (67) Góra w połogu. — Morawski (180) Góra rodząca; (230) Góra i poeta. — por. Brodziński PWB (III, 363) Kura.

115. Dobrą radę trzymaj.

Owca jedna chora była,
Syna kozie poleciła,
Aby o nim pracą miała,
Iżby ona wyzdrowiała,
Wilk, gdy jagnię u kóz widział,        5
Przed kozłem go porwać nie śmiał,
Ale mu tako poradził,
Chcąc, aby go słowy zdradził:
„Szkoda cię miedzy kozami:
„Śmierdząc, łuskają nogami;        10
„Czemu ku matce nie idziesz,