Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/343

Ta strona została przepisana.


Abstemius 56 De asino et scurra. — FE (127) O błaźnie z osłem.

157. Panów mnóstwo czyni ubóstwo.

Ptacy sie niegdy zlecieli
A walny sjem o to mieli,
By rzecz spólną opatrzyli,
Panów więcej naczynili.
„Bowiem — pry — trudno może być,        5
„By orzeł mógl wszytki rządzić“.
Na co sie wszyscy zwolili,
Byliby tak uczynili,
Aże żóraw z pośrzodku wstał,
A tej to radzie odmawiał,        10
Rzekąc, iż „sie to nie godzi,
„Bowiem wszystkiej obcy szkodzi.
„A jako ja tę rzecz rozumiem,
„Krótkim wan przykładem powiem:
„Łatwiejciem jeden wór natkasz,        15
„Niżli kiedy ich wiele masz“.


Abstemius 59 De avibus, plures reges eligere volentibus. — FE (128) O ptakach, o wiele królów radzących.

158. Miłości tylko jej do śmierci.

Cna żona rychło po ślubie,
A widząc męża w chorobie,
Nieutolnie go płakała,
Iż go barzo miłowała.
A tę mu miłość znać dając,        5
Krzyczała, Śmierci wzywając:
„Mnie pierwej zbaw zdrowia mego,