Promocje odbywały się w kościele katedralnym, od roku zaś 1487 w umyślnie na ten cel do pałacu biskupiego dobudowanej sali z wielką okazałością.
Taksy promocyjne były znaczne, obowiązkowe podarunki — liczne i kosztowne. W r. 1616 i 1635 utworzył Senat wenecki dwa nowe świeckie, tzw. weneckie kolegja dla doktorandów protestanckiego i prawosławnego wyznania, którzy nie chcieli składać wyznania wiary, nakazanego w r. 1564 przez papieża Piusa V. W tych weneckich kolegjach otrzymywali stopnie doktora także żydzi polscy, których zwłaszcza w w. XVII pojawiało się w Padwie dużo. Wpierw obdarzał ich, jak i niemało katolików, godnością doktorską ten czy ów hrabia palatyński, któremu przywilej rozdzielania godności akademickich nadał cesarz lub papież.
Uniwersytet prawników już ze względu na swe starszeństwo zajmował i w Padwie miejsce przednie i był też liczniej odwiedzanym, aniżeli Uniwersytet artystów; na prawo zapisywało się wielu scholarów z rodów zamożnych i znakomitych, nawet osoby starszego wieku, zwłaszcza dygnitarze kościelni, pragnący przysposobić się lepiej do działalności publicznej w kościele lub państwie.
Odrodzenie studjów prawniczych nastąpiło — jak wiadomo — w wiekach XII i XIII w szkołach włoskich, osobliwie w Bolonji. Glossatorowie, między którymi, od Irneriusza począwszy, a kończąc na Franciszku Accorso, spotykamy nazwiska uczonych wysokiej miary, przywrócili znajomość corporis iuris, poświęciwszy jego egzegezie wiele pracy i talentu. Między ich następcami w XIV i XV wieku świe-
Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/16
Ta strona została uwierzytelniona.