rów heliocentrycznego światopoglądu. W Padwie Kopernik zajmował się nie tylko medycyną, lecz także nauką języka greckiego, o dyplom doktora medycyny atoli nie postarał się; mimo to w późniejszem życiu praktykę lekarską wykonywał.
Lata po wyjeździe Kopernika z Padwy smutnie się zapisały w dziejach Uniwersytetu tamtejszego. Wenecja, zagrożona w swym bycie przez króla francuskiego Ludwika XII, cesarza Maksymiljana i papieża Juljusza II, zaprowadziła r. 1504 oszczędności i zmniejszyła liczbę katedr, a w pięć lat później, wskutek wybuchu wojny zawiesiła nawet oficjalną naukę w Uniwersytecie. Z r. 1517 nastały znowu pomyślniejsze czasy, i rozpoczęła się najświetniejsza era rozwoju szkoły padewskiej, trwająca do początku XVII wieku. Także Polska obficie korzystała z owoców, które na tej niwie wówczas się rodziły.
W przybliżeniu wychowywało się w Padwie w XVI stuleciu około tysiąca Polaków. Od r. 1530 zwłaszcza przypływ był znaczny. Przybywali synowie najpierwszych rodzin: Radziwiłłowie, Tarnowscy, Firlejowie, Tęczyńscy, Opalińscy, Sapiehowie, Lubomirscy, Mniszkowie, Ossolińscy i inni, przybywała młodzież szlachecka, nawet z dalekich krańców Rzeczypospolitej, z ziem litewskich i ruskich, przybywali synowie mieszczan z Krakowa i Poznania, Lwowa i Wilna tudzież z mniejszych miast i miasteczek.
Pisarz włoski XVI wieku, Pietro Bucci, w opisie koronacji Henryka III mówi o Francuzach, że większa ich część przyjeżdża do Padwy nie w zamiarze odbywania studjów, lecz
Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/31
Ta strona została uwierzytelniona.