Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/184

 Wreszcie Włosko odwiedził swą dotychczasową siedzibę, „Hotel Niewiniątek“ i, tutaj zapłaciwszy cały rachunek i obdarzywszy dość hojnie zdziwionego tym służącego, który zawsze mu usługiwał, kazał przenieść swoje skromne manatki do hotelu Chatelet.
 Teraz postanowił zobaczyć się z Prosperem Rivet.
 Właśnie o godzinie ósmej miał się z nim spotkać, po powrocie pięknego komiwojażera do Paryża z wycieczki do Joinville. Udał się na dworzec kolejowy i zaczekał na przyjazd pociągu.
 Podróżni wysiedli z wagonu nieliczni, więc z łatwością ujrzał Prospera i dotknął go w ramię.
 — To ty! — zawołał tenże zdziwiony — skądże tutaj?...
 Włosko położył palec na ustach i pociągnął za sobą towarzysza.
 Wkrótce znaleźli się na pustym placu Bastylii.
 — Co się tutaj dzieje? — zapytał Rivet, zwalniając kroku.
 — O wszystkim ci powiem przy obiedzie.
 — Dlaczego nie zaczekałeś na mnie w „Hotelu Niewiniątek“, jakeśmy się umówili?
 — Ja tam już nie mieszkam.
 — Tak!... a od kiedy?
 — Od dzisiaj... ale pamiętaj o jednej rzeczy... wobec Julii Tordier wcale się nie znamy, nigdyśmy z sobą nie mówili.
 — Cóż to znowu nowego?
 — O, jeszcze wiele innych rzeczy!
 — Znalazłeś rozwiązanie dla swego zadania?
 — Tak.
 — Naprawdę?
 — O, bez najmniejszych żartów.
 — I cóż to jest?
 — No, bo kupuję zakład Julii Tordier, przy ulicy Verrerie wraz z filiami...