Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/250

za powodzenie, nie mogłem w to wierzyć... Dobrze więc wtedy przewidywałem...
 — Prosiłam... błagałam... Jej matka była nieubłagana w odmowie... Ta kobieta nie ma wcale serca, dusza jej tak potworna, jak ciało.
 — Niestety! mówiłem pani o tym wszystkim!... Ja ją znam nadto dobrze!
 Marta ciągnęła dalej:
 — Pani Tordier działa pod wpływem nienawiści, której doznaje dla córki i dla pana! Ta nienawiść objawiać się będzie pod wieloma postaciami... i nawet może wkrótce...
 — Przestrasza mnie, pani!
 — Bo wszystkiego należy się lękać!... Chciałbym, nie mogąc panu przynieść radości, pozostawić choć trochę nadziei... ale nie mogę!...
 — Czy będziesz pan miał odwagę, czy będziesz miał pan siłę, ażeby znieść straszny cios?
 — Będę miał siłę i odwagę... Wszystko lepsze, niźli niepewność! Mów pani! Mów... błagam panią!
 — Otóż pani Tordier chce wydać Helenkę za mąż...
 — Wydać ją za mąż! — powtórzył Lucjan, zrywając się z miejsca.
 — Tak.
 — Helena się nie zgodzi.
 — Pani Tordier zmusi ją swą wolą, a czyż biedne, zgnębione dziecko zdoła się oprzeć?
 — To prawda, mój Boże!... To prawda!... — wyjąkał młodzieniec, załamując ręce.
 — I to lada dzień Helena opuści pensję — podchwyciła panna de Roncerny — i powróci na ulicę Anbry... Matka już dla niej znalazła męża...
 — Czyż pani tego pewna?
 — Sama wszak powiedziała.
 — O! to małżeństwo jeszcze nie nastąpiło!... Wymie-