Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/319

 — Co się dzieje z Heleną? — zapytał Lucjan niespokojnie.
 — Już od czterech dni nie ma jej na pensji.
 — Gdzież więc jest? — zapytała Marta.
 — Matka przyjechała po nią i zabrała do siebie na ulicę Anbry... Widziałam się z nią... przed godziną...
 — Dlaczego pani Tordier zabrała ją z pensji? — zawołała Marta.
 — Przeczuwam nowe nieszczęście!... — wyjąkał młodzieniec.
 — I pańskie przeczucie jest trafne — odpowiedziała Joanna. — Przysłała mnie tu panna Helena..
 — Co pani mówiła...
 — Najprzód, że pana kocha zawsze... zawsze i na zawsze...
 — Droga Helenka!
 — Ale — dodała Joanna — że stracona jest dla pana, jeżeli nie znajdziesz pan sposobu, ażeby ją uratować.
 — Ją uratować! — powtórzył Lucjan. — Mój Boże! Co za nieszczęście jej grozi?
 — Największe ze wszystkich! Matka chce ją wydać za mąż.
 — Za mąż! — rzekła Marta z przerażeniem.
 — O! tego się właśnie lękałem! — zawołał Lucjan, przyciskając serce oburącz. — Więc to prawda!... Odgadłem!...
 — Matka wybrała jej męża i chce go jej narzucić! — ciągnęła dalej Joanna.
 — A któż to on? — Czy wie pani, jak się nazywa ten nędznik, który chce zaślubić młode dziewczę, pomimo jej woli?
 — Prosper Rivet.
 — Prosper Rivet! — wyrzekł Lucjan ze wstrętem. — Taki wybór godny jest tej matki niegodnej! Prosper Ri-