Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/329

na... Najgorsze przewidywania gotowe się spełnić... Helenkę wydają za mąż przemocą.
 Pani Gobert załamała ręce.
 — Przemocą!... — powtórzyła zafrasowana... — Co mówisz? Czy to możebne?
 — To pewne.
 — Więc ta kobieta, wiedząc o waszej miłości, chce ją złamać? nie ma ani serca ani duszy! Więc to chyba nie matka!...
 — Nie ma ona ani duszy ani serca, wiemy o tym oddawna, a zięć, którego wybrała, godny jest jej zupełnie! Niech mama zgadnie, kogo Julia Tordier narzuca za męża swej córce...
 — Jakże mogę zgadnąć?
 — To prawda, że nie może mama zgadnąć... i nigdyby nie zgadła... Otóż tym człowiekiem jest Prosper Rivet, dawny komiwojażer domu Tordier...
 — Ten hulaka!... Ten rozpustnik!... Ot! zgrozo! — zawołała staruszka, twarz ukrywając w dłonie.
 — Tak, to ohydne! i cała moja istota buntuje się na myśl o Helenie, którą męczą i tortują! O! matko, ja cierpię! Ja cierpię tak, jakbym zamierał i umrę z tego!
 — Lucjanie, mój Lucjanie, zamilcz, zamilcz! błagam cię! Cóż ze mną by się stało, gdybyś ty umarł?
 Młodzieniec ujął matkę w ramiona i przycisnął ją do serca.
 — To prawda, to prawda — wyrzekł następnie — trzeba żyć i nie tylko dla ciebie.
 W gorączce bólu zapomniałem nawet, co postanowiłem uczynić i co może będzie zbawieniem... Nie! nie! Helena nie może zaślubić takiego człowieka... Znieważyłem publicznie tego łotra, groziłem, że mu plunę w twarz, że go spoliczkuję... On cofnął się przed pojedynkiem.
 — Znieważyłeś go, groziłeś temu Prosperowi Rivet! — zawołała pani Gobert bardzo blada.