Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/33

ko płatny przez garbuskę, uważają za dobroczyńcę. Rozumiesz?
 — Ależ to znakomite! — zawołał komiwojażer, uderzając w stół.
 Nadbiegł garson.
 W ten sposób — ciągnął dalej Włosko — Julia Tordier zarabia dziennie pięćset franków.
 — No, no! Ale dla mnie korzystanie ze względów garbuski już jest spóźnione...
 — Kto wie? Na twoim miejscu spróbowałbym... Dawno nie widziałeś pani Tordier?
 — Pięć miesięcy temu wyjechałem za interesami mego pryncypała...
 — Otóż ja na twoim miejscu złożyłbym jej dziś wizytę z grzeczności. To by jej pochlebiło... Zaprosiłaby cię znów do siebie, a ty po tym, ażeby się przypodobać garbusce zaślubiłbyś jej córkę... Helena jest bardzo ładna, mogłaby znaleźć męża, gdyby nawet nie miała posagu... Ożeniwszy się, jeżeli nie będziesz niezręcznym, łatwo zyskasz zaufanie i kasę teściowej...
 W tejże chwili do resturacji wszedł szesnastoletni wyrostek; fartuch sklepowy przy ubraniu świadczył, że jest chłopcem sklepowym.
 Twarz miał szczerą i wesołą, oczy mu błyszczały.
 Zapytał:
 — Czy niema tu przypadkiem pana Riveta.
 Prosper, usłyszawszy swoje nazwisko, obrócił się, a zobaczywszy, kto je wymienił, sam zawołał:
 — Tutaj, Julku!...
 Wyrostek z miną zadowoloną zbliżył się do komiwojażera.
 — Dzień dobry, panie Prosperze — rzekł — więc pan już wróciłeś?...
 — Tak, mój chłopcze, wczoraj wieczorem... Uprzedzałem pryncypała o moim przyjeździe.