„To jest mój testament.
„Ja niżej podpisany, Prosper Rivet, zamieszkały w Paryżu, ustanawiam jako ogólnego spadkobiercę całego majątku, ruchomości i nieruchomości, jakie posiadać będę w dniu zgonu, Joannę Julię Bertinot, córkę Andrzepa Piotra Bertinot, urodzoną w Versoix roku...
„W razie gdyby Joanna Julia Bertinot umarła przede mną, pozostawiam cały mój majątek jej spadkobiercom naturalnym.
„Niniejszy testament, zawierający moją całkowitą wolę, odwołuje wszelki poprzedni.
„Pisany moją ręką w Paryżu trzydziestego lipca tysiąc osiemset osiemdziesiątego piątego roku“.
Kiedy Prosper skończył czytać, spojrzał z takim osłupieniem komicznym na byłego dependenta, iż ten nie mógł się powstrzymać od śmiechu.
— Joanna Julia Bertinot — powtórzył komiwojażer. — Któż to taki jest?
— To mój przyjacielu, osoba, mnie zastępująca.
— Młoda dziewczyna?
— Kuzynka moja, którą bardzo być może, że niedługo zaślubię.
— Dlaczegóż ciebie nie mam ustanowić, jako ogólnego spadkobiercę?
— Bo byłoby to błędem.
— Błędem? Jakto?
— Bo masz przed sobą jeszcze długie lata życia, za co ręczę, ponieważ młody jesteś i doskonałego zdrowia... Ale zresztą wszyscy jesteśmy śmiertelni...
— Niestety! — Możesz podlec ogólnemu prawu śmierci, czy to skutkiem choroby, czy wypadku, wkrótce po twym mał-
