Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/369

panna Bertinot znajduje się tutaj... stąd, moje zdziwienie...
 — Rzeczywiście, Joanna była wczoraj, lecz dzisiaj już jej nie ma u mnie...
 — A gdzież jest?
 — Nie wiem... Opuściła mnie... Nie troszczyłam się o jej projekty...
 — Proszę pani, bardzo być może, iż dla przyczyn szczególnych pragnęła ukryć miejsce swego pobytu... Ja bym to mógł pojąć.
 Przełożona nic nie odpowiedziała.
 — W życiu zdarzają się nieraz okoliczności szczególne, wyjątkowe — ciągnął dalej Włosko. — Joanna Bertinot mogła była panią błagać, ażeby ją pani ostrzegła przed czyim bądź spojrzeniem, i może dlatego nie pozwala pani mi się z nią widzieć?
 — Powtarzam panu, że Joanna Bertinot opuściła dom wczoraj — zawołała przełożona niecierpliwie.
 — I nie powiedziała pani, gdzie się ma obracać?
 — Już panu wyjaśniłam.
 — To dziwne.
 — Dlaczego?... Jest ona zupełnie wolna, może czynić co jej się spodoba. Nie potrzebowała mi się tłumaczyć.
 — To prawda... Może wróciła do pani, de Roncerny?
 Pani Gevignot zapytywała się nadal w myśli, kim mógł być ten człowiek, tak dobrze powiadomiony o wszystkim, co dotyczyło młodej służącej.
 Włosko nalegał.
 — Czy pani przypuszcza — podchwycił — że powróciła do hrabiny de Roncerny?
 — Ja nic zgoła nie przypuszczam...
 — Chodzi tu o rzecz ważną dla niej...
 Przełożona, przypomniawszy sobie oskarżenie o kradzież, uczynione przeciw Joannie, doznała żywego niepokoju.
 — O rzecz ważną? — powtórzyła.