Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/377

 — Pragnąłbyś, ażebym i ja poparł sprawę twego protegowanego?
 — Tak, właśnie.
 — Powiedziałeś mi, że się znajduje w Nimes?
 — Tak.
 — Raporty więzienne są już nadesłane i mają być oddane do przejrzenia ministrowi... Zaraz zobaczymy papiery z Nimes.
 Pan de Mereille wstał, otworzył tekę, wydobył paczkę dokumentów i położył je na biurku.
 Przerzuciwszy je, wyjął z nich jeden zawierający rozkaz.
 — Oto dokument, którego szukałem — rzekł, po czym zapytał:
 — Jak się nazywa więzień?
 — Piotr Andrzej Bertinot.
 Zastępca naczelnika popatrzył na papier.
 — Rzeczywiście — rzekł — jest to nazwisko i nawet więzień jest bardzo polecony. Zobaczę teraz szczegóły, załączone do akt...
 Przeczytał je po cichu i dodał:
 — Zdaje mi się, mój drogi Włosko, że mogę ci obiecać powodzenie... Bertinot jest pierwszy na liście z takimi pochwałami, uważam go już, jako ułaskawionego...
 — Szczęśliwy jestem, że mi to mówisz...
 — I ja również, powiedzieć mogę.
 — A teraz jeszcze jedno pytanie: Co się stanie z Bertinotem, gdy zostanie uwolniony?
 — Wyznaczone mu będzie miejsce pobytu, skąd nie będzie mógł się wydalać pod żadnym pozorem. Gdyby się wydalił, będzie ścigany i osadzony w więzieniu... Ale dlaczego, u diabła, pytasz mnie o to, ty, co znasz tak dobrze kodeks, jak i ja?
 — Wiem nawet, że pobyt w departamencie Sekwany jest wzbroniony ułaskawionym...