Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/417

a głównie wstrętnego małżeństwa, a chociaż nie zdolna jest odczuć takiej straty, jednak dla samych pozorów, uda się do policji z żądaniem poszukiwań ciała córki... Nie tylko poszukiwać będą w nurtach Sekwany, lecz przetrząsną cały Paryż i kto wie, może szukając Heleny nieboszczki, znajdą Helenę żywą... Dom ten należy w części do wdowy po moim biednym bracie, przychodzi tu odbierać komorne a odźwierny jest jej oddany...
 — Nie zna Heleny — przerwał Lucjan.
 — Prawda, lecz trzeba być bardzo ostrożnym, aby się prawdy nie domyślił i nie wydał Heleny przed matką.
 — Czy musiałabym wrócić do niej? — jęknęło biedne dziecko.
 — Tak, niestety!... W dodatku wszyscy odczulibyśmy jej wściekłość...
 — Masz rację, matko, wszystkiego można się spodziewać od takiej kobiety!... Więc co począć?
 — Według mnie jest tylko jeden sposób.
 — Jaki?
 — Opuścić ten dom jak najprędzej.
 — Więc będę dla was ciężarem — rzekła Helena ze smutkiem.
 — Ty, dziecko moje, ciężarem!... Ty będziesz opatrznością dla mnie starej, schorzałej; ty wszystkim się zajmiesz w domu, a to mi życie przedłuży. Lucjan będzie pracował i nie zaznamy braku.
 — Jakaś ty dobra, moja ciociu...
 — Nazywaj mnie matką, należy mi się to, za moją miłość dla ciebie. — Po czym mówiła dalej do dzieci:
 — Jutro zajmiecie się wyszukaniem mieszkania w stronie Batignolles lub la Chapelle.
 — Tak, matko, od jutra zajmę się poszukiwaniem