Strona:PL De Montepin - Potworna matka.pdf/434

pory, a nie znalazłszy jej, osunęła się i upadła nieprzytomna na ziemię.
 Papuga wydała okrzyk grobowy...
 Julia Tordier wpadła jak huragan do odźwiernego, u którego zastała kilka kumoszek.
 — Panie Benoit! — rzekła.
 — Słucham pani? — odpowiedział odźwierny pokornie.
 — Wiesz, że odpowiadasz za wszystko, co się w domu stać może szkodliwego moim interesom...
 — Wiem, proszę pani.
 — Pilnujże w dzień i w nocy, ażeby nic nie wyniesiono z mieszkania Gobertów... Rozumiesz, żadnego sprzętu, co się zowie...
 — Niech pani będzie spokojna, nic nie wyniosą.
 — Pamiętaj! — dodała Garbuska.
 Następnie wybiegła, wsiadła w dorożkę i rzuciła adres:
 — Ulica Saint-Denis nr 107, co koń wyskoczy!
 Stanąwszy na ulicy wskazanej, wbiegła szybko do biura.
 — Czym można służyć pani Tordier? — zapytał dependent w nieobecności adwokata.
 — Oto jest wykaz, jak długo niepłacone mieszkanie — rzekła, kładąc kartkę przed urzędnikiem.
 — Czy trzeba ścigać niewypłacalnego dłużnika?
 — Natychmiast!... Wyrzucić z mieszkania, sprzedać, zlicytować w jak najkrótszym czasie...
 — Pośpieszymy, bądź pani spokojna — odrzekł dependent ze śmiechem.
 — Dostanie pan gratyfikacji pięćdziesiąt franków, jeżeli będę zadowolona.
 — Jakbym je już miał...
 — Sądzę, że teraz odczepiłam się już na zawsze od Gobertów — mówiła Garbuska, wychodząc.