Strona:PL De Montepin - Zbrodnia porucznika.pdf/13

 — Tam do dyabła!
 — Ale mogę uczynić panu pewną propozycyą, która, jeśli uznasz za stosowne ją przyjąć, usunie natychmiast wszelkie trudno ci....
 — Propozycyą pańska z góry jest przyjętą, i to z wielką wdzięcznością.... Jakaż ona jest, jeśli łaska?...
 — Ja sam mieszkam w willi położonej w niewielkiej odległości, od willi barona de Labardès... może więc zechcesz jechać razem ze mną, i mnie wziąść za przewodnika.... — Czy to panu dogadza?...
 — Ah! panie, zawstydzasz mnie!
 — A więc rzecz ułożona.
 — Tak jest, nie wiem prawdziwie jak mam panu podziękować....
 — Dajże pan pokój! nie zasługuje to na podziękowanie! Ale teraz jeszcze jedna rzecz: niepotrzebujesz pan posyłać po konia do maneżu.
 — Jak to?
 — Mam tu konia... każę memu kamerdynerowi nocować w Tulonie, i weźmiesz pan klacz, na której on jeździ, jest to przepyszne zwierzę pół-krwi, tysiąc razy lepsze od szkap z maneżu....
 — Ależ doprawdy, obawiam się nadużyć...
 — Nadużyć czego?... — Pomiędzy młodymi ludźmi czyż wypada robić ceremonie?... Oddaję panu dziś wieczór małą usługę.... któż wie, czy jutro lub pojutrze, nie będziesz pan miał sposobności toż samo dla mnie uczynić?...
 — Jutro byłoby to jeszcze możliwe chociaż mało prawdopodobne, — lecz pojutrze to całkiem co innego....
 — Dla czego?
 — Ponieważ pojutrze z rana, siadam na okręt....
 — Bierzesz pan udział, zapewne, w wyprawie do Afryki?
 — Tak panie.
 — A na jakim statku, przeprawiasz się pan?
 — Na Dydonie.
 — Ah! — rzekł Jerzy wzdychając — jesteś pan szczęśliwy, panie, bardzo szczęśliwy!! — Jesteś żołnierzem!... jedziesz na te chwalebne niebezpieczeństwa... — Jedziesz jako porucznik... — kto wie, powrócisz może kapitanem i dekorowanym!!...
 — Albo kaleką! — dodał oficer śmiejąc się.
 — To mniejsza... — Piękne są rany zadane kulą wroga!! — Ah! chciałbyć być na pańskiem miejscu!...
 — Masz pan zamiłowanie do życia wojskowego?...
 — Tak jest, — do życia czynnego. pod namiotem i na polu bitwy....
 — Cóż więc panu przeszkadza, poświęcić się karyerze wojskowej?
 — Wiele rzeczy... — między innemi jedna... Będąc jeszcze bardzo młodym, miałem nieszczęście znaleść się bogatym....
 — Nieszczęście, z którem się łatwo pogodzić! — przerwał porucznik z uśmiechem.
 — Bezwątpienia, a pomimo to nieszczęście było rzeczywiste.... — Osiemdziesiąt tysięcy liwrów renty w osiemnastym roku, skazuje młodzieńca na próżniactwo, pociągające za sobą z konieczności szaleństwa, i mnóstwo głupstw.... — Zresztą powtarzam panu, żołnierskie życie entuzyazmowało mnie w obozie i na polu bitwy, lecz życie w koszarach i garnizonach, mało wzbudzało we mnie sympatyi.