Strona:PL Doyle - Szerlok Holmes - 08 - Pięć pestek z pomarańczy.pdf/13

 — Tak jest, — odparł Holmes spokojnie. — Został podstępnie oskarżony o fałszerstwo w karty.
 — Powiedział mi, — ciągnął dalej młody człowiek, — że pan umiesz wykryć wszystko.
 — W takim razie powiedział zbyt wiele, — odrzekł Holmes z uśmiechem.
 — Powiedz mi pan, — zająknął się młodzieniec, — czy nigdy nie oszukano pana?
 — O, owszem, — uśmiechnął się znowu mój przyjaciel. — Dałem się zwieść cztery razy: trzy przez mężczyzn, a raz przez kobietę.
 — Cóż to znaczy wobec tylu powodzeń?
 — Zapewne, nie jest to zbyt wiele, powodzenie stale mi dopisuje.
 — Dałby Bóg, aby nie zawiodło pana i w mojej sprawie.
 — Przysuń pan, proszę, fotel do ognia i opowiedz, co pana właściwie do mnie sprowadza. W czem mogę być pomocnym panu?
 — Jestto rzecz niezwykłej doniosłości.
 — Domyślam się, — przerwał Holmes. — W drobnych sprawach nie zwracają się do mnie. Jestem jakby ostatnią instancyą, — dodał z uśmiechem.
 — Podziwiam umiejętność pana i jego olbrzymią praktykę, — rzekł po chwili młody człowiek, — a jednak wątpię, czy w tej praktyce napotkał pan kiedykolwiek bardziej tajemniczy łańcuch wypadków, niż ten, który opasał rodzinę naszą i prześladuje nas z ojca na syna.
 — Zaciekawiasz mnie pan, — rzekł Holmes z nagłym błyskiem w oczach. Opowiedz swoją sprawę w głównych zarysach, o szczegóły pytać będę w miarę potrzeby.
 Młody człowiek przysunął swój fotel do ognia i wyciągnął przemoczone nogi.