Strona:PL Doyle - Tajemnica oblubienicy i inne nowele.pdf/115

 — Nikt ani nie pomyślał o dalszem prowadzeniu śledztwa, wszyscy byli najmocniej przekonani, ze sprawa jest na dobrej drodze.
 — Oczywiście. I w ten sposób zmarnowano trzy dni. Prawdę mówiąc, nie można było bardziej powikłać wszystkiego i gorzej sprawy poprowadzić.
 — Rozumiem to i przyznaję. Niestety zbyt późno doszedłem do tego przekonania.
 — Ale nie trzeba jeszcze tracić nadziei; rozwiązanie problemu nie jest niemożliwe. I bardzo się cieszę, że będę się mógł zająć tą sprawą. Lecz proszę pana jeszcze o kilka wyjaśnień. Czy nie stwierdziłeś pan przypadkiem, aby między tym niemieckim nauczycielem a zaginionym chłopcem istniał jaki stosunek przyjaźni lub zaufania?
 — Absolutnie żaden.
 — Czy nauczyciel udzielał lekcyi w klasie, do której chodził młody lord?
 — Nie. O ile wiem, a zdaje mi się, że się nie mylę, chłopiec nie mówił nigdy z tym nauczycielem.
 — To bardzo ciekawe. A czy lord Saltire posiadał także rower?
 — Nie.
 — Więc może brakuje w zakładzie jakiegoś innego roweru?
 — Nie.
 — Czy jesteś pan tego pewien?