Strona:PL Doyle - Tajemnica oblubienicy i inne nowele.pdf/143

 Gospodarz nastawił uszu.
 — Dokąd to pan chce się dostać?
 — Do Holdernesse Hall.
 — Książę jest zapewne pańskim przyjacielem — syknął ironicznie gospodarz, mierząc wzrokiem nasze obłocone ubrania.
 Holmes zaśmiał się dobrodusznie.
 — W każdym razie ucieszy się, widząc nas u siebie.
 — Dla czego?
 — Bo przynosimy mu wiadomość o synu, który zginął bez wieści.
 Tutaj gospodarz drgnął, całkiem widocznie.
 — Jesteście panowie na tropie?
 — Widziano go w Liverpoolu. Spodziewają się, że lada chwila będzie odkryty.
 I znów twarz gospodarza zmieniła wyraz, tym razem w duchu zadowolenia. Nagle stał się bardzo uprzejmy.
 — Wprawdzie — zaczął — miałbym więcej od wielu ludzi powodów, aby księciu nie życzyć dobrze, byłem w swoim czasie woźnicą u niego, traktował mnie gorzej psa i wypędził wreszcie bez świadectwa, uwierzywszy na słowo pewnemu łajdakowi, kupcowi zboża, ale cieszę się, że o młodym lordzie słyszano w Liverpoolu. Pomogę też panom zawieść na zamek tę dobrą nowinę.
 — W takim razie serdeczne dzięki. — Tylko przedtem chciałbym coś zjeść. Potem da mi pan swój rower.