Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 2.pdf/25

 — Dałem znać o całej sprawie w policyi.
 — Tak?
 — Ale tam mnie wysłuchano z uśmiechem powątpiewania. Listy osądzono jako głupi żart, a śmierć moich krewnych za nieszczęśliwe wypadki, które nie pozostają w żadnym związku z ostrzeżeniem.
 — Niesłychana głupota! — zawołał Holmes z oburzeniem i załamał ręce.
 — W każdym razie dano mi stróża pezpieczeństwa, który ma przebywać ze mną w domu.
 — Czy teraz wieczór przyprowadził pana?
 — Nie, bo otrzymał rozkaz, pozostawać w domu.
 Holmes ponownie załamał ręce.
 — Dlaczegoś pan sam do mnie przyszedł? — zapytał go z wyrzutem — a przedewszystkiem, dlaczego tak późno?
 — Nic o panu dotąd nie wiedziałem. Dopiero wczoraj major Prendergast poradził mi, abym się udał do pana.
 — Koniecznem jest tu szybkie działanie, a tymczasem upłynęło już dwa dni od dnia nadejścia listu. Czy nie ma pan nic więcej, coby nas mogło naprowadzić na pewne ślady?
 — Owszem, mam jeszcze coś, — powiedział John Openshaw. Począł następnie szukać w kieszeni u surduta i wyciągnął wreszcie kawałek niebieskiego papieru, który położył