Strona:PL Edgar Allan Poe-Opowieści nadzwyczajne tom I 022e.jpeg

konany nałóg pijaństwa oraz niepodległość i porywczość charakteru były zapewne przyczyną, dla której White usunął Poego z redakcyi. Odtąd włóczy się beznadziejnie i rozpaczliwie z miasta do miasta. Czujne na wszelkie zjawiska życiowe, dzienniki podają pewnego razu sensacyjną wiadomość o tem, że Poe i jego żona, dotknięci chorobą niebezpieczną, mrą z nędzy w Fordhamie. Wkrótce potem umiera umiłowana przez poetę i na wieki tkwiąca w jego duszy natchnionej Wirginia, zaś Poe podlega pierwszemu atakowi delirium tremens. Tymczasem jeden z dzienników oburza się i oskarża Poego o pogardę dla ludzkości, o zniechętę do życia, o odwrócenie oczu od świata, o zasklepienie się we własnych, zarozumiale uporczywych snach. Zwykłe oskarżenia, które w każdej epoce spotykają każdego niemal poetę, a które — pod kątem szczerości — powinny raczej brzmieć tak:
 „Nie draźnij nas swoją odrębnością! Złości nas twoja nienawistnie skrzydlata