Strona:PL Edward Nowakowski-Z przeszłości niemiecko-moskiewskiej.pdf/8

Ta strona została uwierzytelniona.

jest teatralny, widać, że z bałwochwalstwa czerpie swe zwyczaje; trąci jeszcze Azyą i barbarzyństwem“.
Ślub odbył się z wielką dworską uroczystością i zabawami 24 lutego r. 1796 „i zdał tę panią na wolę księcia, o którego niepohamowanym charakterze i dziwnie srogich gustach wiele opowiadano. Przepyszne festyny, bale dworskie, bankiety trwały przez kilka tygodni. Uroczystości te jednak nosiły na sobie ciężącą smutku powłokę, na widok pięknej księżniczki, z tak daleka przybyłej, aby na obcej ziemi, obcą przyjąć wiarę, rozłączyć się ze swoimi, i być oddaną na samowolę człowieka, o którym z pewnością można było przewidywać, że jej szczęściem wcale zajmować się nie będzie. Jakoż zwierzania się W. ks. Konstantego między młodzieżą i otaczającą go służbą, o pierwszych poweselnych spotkaniach się jego z żoną, zapowiadały brak delikatnych uczuć i najdziwaczniejsze kaprysy“. (Ob. ks. Czartoryski, str. 343).
Spełniły się przepowiednie ks. Czartoryskiego. Anna Fiodorowna (takie imię otrzymała przy przechrzczeniu), nie mogąc znieść brutalstwa W. ks. Konstantego, przerażona morderstwem cara Pawła, zaraz wślad za tem r. 1801 uciekła z Petersburga do swojej rodziny w Koburgu. (Barzykowski I, 87). W. ks. Konstantego najlepiej scharakteryzowała córka generała Dąbrowskiego, Mańkowska, w pamiętnikach swoich (str. 53) mówiąc: „Konstanty był to tygrys, a nie człowiek, który raz wypuszczony z klatki, wszystkiego w swej wściekłości się