Strona:PL Edward Nowakowski-Z przeszłości niemiecko-moskiewskiej.pdf/9

Ta strona została uwierzytelniona.

dopuszczał na ludziach“. Dosyć wreszcie wspomnieć znieważenie i zamordowanie panny Mornheim (zamknięcie trupa zamordowanej w szafie), żeby mieć pojęcie o tym dziwotworze. Po ucieczce żony, wziął sobie na pociechę panią Fridrichs (Pamiętniki Niemcewicza), w końcu wściekle rozkochał się w Polce, Joannie Grudzińskiej, i dla ożenienia się z nią, zażądał od Synodu prawosławnego rozwodu ze swoją żoną księżniczką Koburską, która od niego uciekła. Synod duchowny z nakazu cara Aleksandra I dał mu r. 1820 rozwód, na zasadzie niby 8 kanonu św. Bazylego, i takowy przekręcając[1] dowolnie, przytoczył w tych słowach: Gdy żona cudzołożna opuści swego małżonka i weźmie innego, ma być wyklęta aż do końca dni życia swego, a jeżeli opuszczony mąż zawrze drugie śluby małżeńskie, nie ma być skazany na takież wyklęcie“. (Ob. Persécution de l’Eglise Catholique en Russie par un conseiller d’etat de Russie (d’ Horrer, str. 19).

A więc księżniczka Julia, po przechrzczeniu Anna Fiedorowna, przez Synod duchowny rosyjski ogłoszoną została cudzołożną i wyklętą aż do końca dni życia swego. Tak to wynagrodzoną została za przejście na wiarę

  1. Ob. Le Pape de Rome et les Papes de l’Eglise orthodoxe par Tondini str. 100; tu jest przytoczony prawdziwy tekst kanonu św. Bazylego i Kormczej Knihi.