Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Eli Makower-Tom I.pdf/182

 — At! przerwał Konrad, już to żenienie się... niech je tam...
 — Dlaczego kochanku, dlaczego? wszyscy żenią się... Czy obserwowałeś Lilę?
 — Ot przyznam się mamie, że i nie patrzyłem na nią do tego czasu.
 — To źle, to bardzo źle! powinieneś już lui faire la cour, bo potém kto inny gotów podskoczyć.... Dziewczyna jak obraz.... piękna będzie!
 We drzwiach pokoju stanął lokaj.
 — Jakiś Paweł Szyłło przyjechał, rzekł, i chce się widziéć z panem.
 Konrad cmoknął z niezadowoleniem i ociągał się z odejściem.
 — Cóż to za figura, ten Szyłło i czego on chce od ciebie? zapytała pani Malwina, układając w szkatułce koroneczki i wstążeczki.
 — A to ten szlachcic, mamo, od którego mama piéniądze pożyczyła, kiedy to jeszcze dom nasz nie był skończony.
 — Pałac, poprawiła pani Malwina. A, przypominam sobie! oblig podpisałeś z opiekunem jeszcze.. Ach!... moje poziéwanie!... Czegóż ten szlachcic chce od ciebie?
 Odpowiedzi nie było, bo Konrad z brwią zmarszczoną i wzrokiem wbitym w ziemię pokój opuścił.
 W sali jadalnéj Paweł Szyłło oczekiwał na audyencyą u młodego swego dłużnika.
 — A! rzekł, wchodząc, Konrad, dzień dobry panu! Jakże się pan miéwa? kopę już lat pan u nas nie był. Cóż słychać w Łozowéj? jak zdrowie państwa Fabianowstwa?