Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Eli Makower-Tom II.pdf/121

interesach zna się i interesami zajęty, a jak tylko gdzie trafi się przyjemność jakaś, to interes na bok przed nią idzie....
 — Interes interesem, a przyjemność przyjemnością, odparł Porycki; w tém cała sztuka, żeby jedno łączyło się z drugiém i jedno drugiemu pomagało.
 Eli spojrzał na oświetlone hotelowe okna.
 — Czy Ręczycowie mieszkają tam, gdzie się tak świéci?
 — A tak; mieszkamy w sąsiedztwie. Pokój który zajmuję, znajduje się na jednym korytarzu z pokojami, które oni zajęli.
 — Czy Ręczyc przyjdzie dziś do mnie? zagadnął przeciągle Eli.
 — Naturalnie, krótko odparł Porycki.
 — A ja dziś jeszcze jednego szczupaka złapałem, uśmiéchnął się Izraelita.
 — Któż to taki?
 — Łozowicz.
 — A! więc przyjechał?
 — A co on miał robić? On musiał przyjechać, bo jego za nieopłacone podatki już opisali.
 — Dobrze. Otrzymałem dziś właśnie listy od barona, grafa i radzcy stanu.
 — Nu, o co oni piszą? pośpiesznie zapytał Żyd.
 — Grafowi podoba się bardzo Ręczyn, a radzcy Łozowa, ale baron nie chce i słuchać o innym majątku jak Orchów, z Rydlówką i Białowolą....
 — To kiepsko! wymówił Eli.
 Podobnie ordynaryjnych wyrażeń lub wykrzykników, żydowski szwargot przypominających, Eli używał teraz