Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Eli Makower-Tom II.pdf/314

Icek poszedł do głowy po rozum, siadł do wagonu i pojechał do Hamburga, a tam siadł znowu na okręt i popłynął...
 Tu Klemens, dla sprawienia większego efektu, zawiesił głos na chwilę.
 — Gdzie on popłynął? błyskając czarnemi oczami śpiesznie zapytał Abramek.
 — Popłynął... do Ameryki!
 — Do Ameryki?
 — Tak, do Ameryki. A tam siadł znowu do wagonu i pojechał...
 Tym razem opowiadający przerwał sam sobie wybuchem śmiechu, spowodowanego wyrazem nadzwyczajnéj, niecierpliwéj ciekawości, który przybrała twarz jego słuchacza.
 — Gdzie on pojechał? gdzie on pojechał? naglił Abramek.
 — Pojechał daleko... daleko, na zachód, do Kalifornii.
 — Do Kalifornii? to tam gdzie złoto kopią?
 — Gdzie złoto kopią.
 — A co on tam w Kalifornii robił?
 — On tam kupił kawał ziemi i zaczął ją kopać. Kopał miesiąc, dwa, trzy, kopał pół roku i nic nie znajdował; ale siódmego miesiąca zato znalazł.. żyłę złota...
 — Żyłę złota? wykrzyknął Abramek.
 Milczeli chwilę: Klemens zapalał papiérosa, Abramek zaś, którego oczy zdwojonym świeciły blaskiem, przechylał głowę na obie strony, na znak niemego zdumienia i zachwytu.
 — A gdzie on teraz jest, ten Icek? zapytał ciekawie.
 — Icek mieszka teraz w stolicy, jest sobie wielkim