Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pamiętnik Wacławy vol I.djvu/310

 — Może gdzie i jest, ale to kruk biały i łabędź czarny...
 — Powiedźcie mi więc, moje drogie, po cóż tu przybyłyśmy wszystkie?...
 — Żeby się bawić...
 — Kiedyż-bo na prawdę nie bardzo się i bawimy.
 — Żeby się ludziom pokazać...
 — W jakim celu?...
 — W celu wyjścia za mąż.
 — Mój Boże! jakże tu wyjść za mąż, kiedy nikt prawdziwie nie kocha?
 — Ale są ludzie, którzy stanowią dobre partye.
 — A jeśli która z nas nie zechce dobréj partyi, bez domieszania chociaż odrobinki miłości?
 — Zostanie starą panną!
 — To straszna perspektywa!
 — Zapewne, to téż robimy wszystko, co możemy, aby jéj uniknąć.
 Milczały kilka sekund. Helenka znowu ozwała się piérwsza:
 — Co myślicie o Irenie, która widocznie wyda się za tego tłustego i skąpego pana Prota?
 — Praktycznie uczyni, ale nie zazdroszczę jéj wcale, ani pana Prota, ani sześciorga przyszłych pasierbów.
 — Lituję się nad nią serdecznie...