Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pan Graba cz.1 140.jpeg

dorzucił Tozio.
 — Wiesz co Tozio, że gdybym mógł posiadać tę dziewczynę, oddałbym ci chętnie anglezy bez zakładu.
 — Proszę! est-il amoureux! — rzekł Ordynat.
 — Otwarcie mówię wam moi panowie, że nigdy jeszcze w życiu nie szalałam tak za żadną kobietą jak za tą. Nie znając jej, nie możecie mieć pojęcia o ile jest powabną. I powiadam wam, że w ten lub inny sposób musi ona być moją.
 — Przecie jej nie porwiesz przemocą, — rzekł Ordynat, — bo w średnich wiekach jeszcze zapisane były we wszystkich prawach słowa, które po francusku brzmiały:
 „Sera pour rapt et viol
 Chacun pandu par le col“
 — Nie powieszą mnie i będę ją miał, — rzekł Graba stanowczo.
 W tej chwili dochodzili do rogu ulicy.
 — Au révoir Messieurs, — ozwał się pierwszy Ordynat, — idę do Boula zagrać partyjkę w bilard.
 — A ja do kuzynek, — rzekł Tozio.
 — A ty Kloński gdzie?
 — Wracam na chwilę do domu, nie widziałem jeszcze dziś mojej pani.
 — Est-il assomant ze swoją żoną! — zawołał poziewając Ordynat.
 — Ot lepiej poszedłbyś z Edwardem do Boula i pograł w bilard, — dodał Graba. — Jesteś dziwnie niewprawny w grę bilardową.
 — Może masz i słuszność, — potwierdził Stanisław i wziął pod rękę Ordynata.
 Rozeszli się każdy w inną stronę; Graba świsnął parę razy giętką laseczką i wszedł na ulicę Nadrzeczną.