Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Pan Graba cz.2 041.jpeg

jej panna Klementyna za mąż idzie za pana Edmunda D., ale czy znacie panowie piosenkę: „Pod pozorem córek, kochają się matki.“
 — Czy stosujesz tę piosenkę do pułkownikowej i Edmunda? — zapytał od niechcenia Graba.
 — I jak! — zawołał Jodek z gębą pełną szynki i mrugając ze znaczeniem oczami.
 Edward i Kalikst uśmiechnęli się.
 — Cóż tam więcej słychać? — zapytał znów Ordynat.
 — Byłem dziś u panien Jedlińskich. Częstowały mnie doskonałą śmietaną, którą urządzają u siebie en vraies villageoises qu’elles sont. Mówiły mi, że szambelanowa Słabecka z panną Rytą wrócą z zagranicy za miesiąc i przepędzą zimę w M.
 — Czy znasz tę pannę Rytę, Jodku? — zapytał Edward.
 — I jak! — zawołał Jodek nalewając sobie szklankę porteru.
 — Czy podobna do brata?
 — Z tego tylko, że ma ryżawe włosy.
 — Czy ładna?
 — Dla mnie brzydka, ale niektórzy znajdują ją ładną. De gustibus non est disputandum, — dodał sentencjonalnie, kładąc na chleb warstwę linburgskiego sera.
 — Cóż więcej słychać?
 — Zaszłem po drodze do Borela. Znalazłem tam Stasia i Tozia. Częstowali mnie doskonałemi pierożkami z mięsem, tylko co wyszłemi z pieca szanownego Borela. Nie ma w świecie restauratora jak Borel, panowie! Staś i Tozio zagrali przy mnie dwie partje bilardu, Staś obie przegrał.
 Graba uśmiechnął się z ironją.
 Edward wpatrzył się w Ignacego z nieopisanym wyrazem