Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Rodzina Brochwiczów t.1 156.jpeg

 — Dałem mu u siebie zajęcie — rzekł Stefan, a zmieniając prędko przedmiot rozmowy dodał: — ale nic mi nie mówisz o sobie, Marysiu; cóż jednakże robiłeś przez te lat kilka?
 — Dwa lata przepędziłem za granicą — odparł Maryan.
 — W jakim kraju, czy raczéj w jakiém miejscu?
 — Wszędzie po trosze. W Wiedniu, w Paryżu, najwięcéj w Bruxelli.
 — Dlaczego tam najwięcéj?
 — Chodziłem na Uniwersytet.
 — Doprawdy? — rzekł Stefan — winszuję ci tego. Na jakiż wydział uczęszczałeś?
 — Byłem wolnym słuchaczem.
 Stefan uśmiechnął się.
 — Tego ci nie winszuję.
 — Sądzisz — przerwał, uśmiechając się również Maryan — że, będąc wolnym słuchaczem, nie uczyłem się niczego gruntownie i wyłącznie. I owszem, mój drogi, uczyłem się poznawać świat.
 — Świat! — rzekł przeciągle Sieciński. — Jaki świat? francuzki, niemiecki, w ogóle tak zwany świat cywilizowanego Zachodu? Ale nauczył-żeś się również, Marysiu, znać ten świat, śród którego żyjesz ?
 — Jakiż to naprzykład?
 — A choćby ten, który zamyka się w granicach miasta Wilna i należącéj do niego gubernii? choćby