Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Rodzina Brochwiczów t.1 196.jpeg

 — Znudziłam się w Cieciórkowszczyznie i przyjechałam do was, moje rybki, ażeby sobie trochę zabawić się...
 — O! my tu bawim się wyśmienicie! — zawołał Maryan. — Będzie ci, ciociu Róziu, wesoło! młodych kawalerów rój...
 — A co mi tam po kawalerach! w tobiem się zakochała, Marylku, i już mi dość!
 — O dla Boga! — zawołał Maryś — i cóż ja z tém mojém szczęściem pocznę!
 — Oj, oj! króleczku! dobrze ty wiész, jak z takiém szczęściem poczynać trzeba! — sarknęła na niego ciocia z figlarném spójrzeniem i z białym paluszkiem, na znak żartobliwéj groźby, do nosa przyłożonym.
 — Powiédz-że mi, kuzynulku, kto tu więcéj mieszka z obywatelstwa?
 — Natalscy...
 — Wiem! wiem! Porzewicka z domu! dama śliczna! Starsza z córek za Darzycem. Druga, Teofila, Teosia, Tosia cudności dzieciątko!...
 — Ależ to dorosła już panna! — zarzucił z uśmiechem pan Jan.
 — A dorosła! zapewne, że dorosła już teraz! Poczekaj-no, króleczku, ile ona lat miéć może! W roku tysiąc ośmset czterdziestym piątym... nie, w szóstym... tak, w czterdziestym szóstym bawiłam u marszałkowstwa Wirskich... ona wtedy urodziła się...