Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Rodzina Brochwiczów t.1 197.jpeg

 — Fi! ciociu Róziu! któż widział być taką metryką chodzącą, i to jeszcze dla panien?
 — Marszałkowstwo Wirscy są także w Wilnie...
 — A! czy są także? bardzo mię to cieszy, kuzynulku! Ona z Wójdkówny rodzi się... imponująca dama!
 — Tuszę ma imponującą, a i synek jéj także...
 — Wiem, wiem... Ignalek... rodził się w tysiąc ośmset czterdziestym piątym roku... bawiłam wtedy u Wójdków, rodziców pani Wirskiéj...
 — Ależ niebezpieczna z ciebie osoba, ciociu Róziu! wszystkich lata na pamięć umiész. A ileż ich miéć może siostra panny Teofili, pani Adamowa Darzycowa?
 Pytanie to zadał Maryan. Ciocia Rózia żywo zwróciła się ku niemu.
 — A co ciebie, króleczku, lata pani Adamowéj obchodzą? To już mężatka, owoc tedy zakazany... ale wam podobno takie owoce najpiękniéj pachną...
 — A ciocia lubiłaś owoce zakazane? — do ucha prawie szepnął jéj Maryan.
 Pani Róża uderzyła go po ręku.
 — Kochana kuzyna ślicznie wygląda — wtrąciła pani Herminia, jak się zdawało, dlatego tylko, aby przerwać gadaninę gościa, zaczynającą przybierać obrót drażliwy dla uszu Żanci.
 — Ot, trzymam się jakoś, kuzynulku, z pomocą dobrego humoru... cała bo sztuka w tém, aby zawsze