Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Rodzina Brochwiczów t.2 276.jpeg

niecie do nowych czynów, na nowe, coraz świetniejsze wyprawy! a co? czy nie radzi jesteście z obrazu?
 Natalscy zachodzili się od śmiechu.
 — Piękny! piękny! i taki właśnie, jaki lubimy! Ale to teraźniejszość, szwagierku. Czy zawsze tak będzie?
 — Co potém będzie? — zawołał ktoś z towarzystwa.
 — Potém — śmiejąc się i patrząc na młodych szwagrów, wyrzekł Maryan — potém weźmiecie moi drodzy nogi za pas i sami uciekać będziecie, jak zające...
 — Uciekać! niech dyabli biorą! od kogo?
 — Od wierzycieli!
 — Fi, jak honor kocham! horoskop brzydko mówi, ale nie powiem, aby kłamał zupełnie! Jest tam już podobno za piętami naszemi jakaś sfora tych przebrzydłych chartów...
 — Będzie ich więcéj, będzie! i nic na to nie poradzicie, bo tak już zapisano w księdze przeznaczeń waszych!
 — Wiara w przeznaczenie to przesąd! — zaśmiał się inny z młodych ludzi.
 — Nie! nie! — zawołał Adam — wiara w przeznaczenie ślepe, przyczyny żadnéj niemające, to przesąd!
 — Prawda! ale... Czy który z was czytał Szylle-