Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Krzyżacy 0223.jpeg

 — Nie, — rzekł Zbyszko — ciekawie was słucham.
 — Zgorzelice, widzisz, wezmą niedźwiadki. Byle się jeno kiedyś o nie nie podarli!.
 — Jakie niedźwiadki?
 — Ano, chłopaki, Jagienkowi bracia.
 — Hej! nie będą potrzebowali łapy przez zimę ssać.
 — A nie. Ale i Jagience w Moczydołach sperki w gębie nie zabraknie...
 — Pewnikiem!
 — A czemu nie jesz i nie pijesz? Jagienka, nalej i jemu i mnie!
 — Jem i piję, jak mogę.
 — Jak nie będziesz mógł, to się odpasz... Piękny pas! Wy też na Litwie musieliście wziąć łup godny?
 — Nie narzekamy — odrzekł Zbyszko, korzystając ze sposobności, aby okazać, że i dziedzice Bogdańca nie byle włodyczkowie. — Część łupów przedaliśmy w Krakowie i wzięliśmy czterdzieści grzywien srebra...
 — Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.
 — Bo była jedna zbroja medyolańska, którą stryjko, spodziewający się śmierci, sprzedał, a to wiecie...
 — Wiem! No! to warto na Litwę iść. Ja swego czasu chciałem, alem się bojał.
 — Czego? Krzyżaków?