Strona:PL Herbert George Wells - Pierwsi ludzie na księżycu.pdf/105

XIII.

Przypuszczenia Mr. Cavora.

 Przez jakiś czas milczeliśmy. Mimo usiłowań nie mogłem w żaden sposób zastanowić się nad naszem położeniem.
 — Najwidoczniej nas uwięzili — rzekłem wreszcie.
 — A wszystko przez te przeklęte grzyby.
 — Tak, naturalnie, lecz gdyby nie było tych grzybów, pomarlibyśmy chyba z głodu.
 — Trzeba było znaleźć aparat.
 Widząc u Cavora chęć przypisania mi całej winy, zacząłem się bronić. Była chwila milczenia, w której na pewno nienawidziliśmy się nawzajem. Bębniłem palcami po podłodze i podzwaniałem kajdanami, wreszcie znów zdecydowałem się przemówić.
 — Co właściwie teraz poczniemy? — spytałem niecierpliwym tonem.
 — A no, zobaczymy... Oni, inteligentne stworzenia, mogą maszyny budować, światło sobie wynaleźli...
 Przerwał, widocznie nie zdając sobie sprawy, co z tego wszystkiego wynika.
 — Prawdopodobnie znajdujemy się pod ziemią — ciągnął — jakich tysiąc, dwa tysiące stóp w głąb.