Strona:PL Horacy - Poezje.djvu/128

Ta strona została przepisana.

V^[1]

OJCZYZNA NAD ŻYCIE

W niebie Jowisz, pan gromów, ma tron i władanie;
Nam bogiem jeszcze żywy August zostanie,
Gdy Biytonów łańcuchem sięgnie
I srogich Persów w jarzmo wprzęgnie.

5 Prawdaż to?—Żołnierz Krassa, co wprzód nie znał,
Śmiał pojąć barbarzynkę i na służbie wrogiej— [trwogi,
Gdzie obyczaj rzymski, gdzie prawo? —
Zestarzeć, nosząc broń plugawą!

Jednego z nich, Tezeusza, uwolnił później Herkules. Trzysta łańcuchów jest liryczna przesada.

↑ V. — ,Jak Jowisz na niebie, tak na ziemi będzie władał August, ujarzmiwszy jeszcze Brytonów i Partów. Ale do tego potrzebne niezłomne męstwo i ostateczna stanowcza rozprawa pod hasłem: Ojczyzna nad życie. Temu hasłu sprzeniewierzyli się Krassusowi żołnierze, a jeszcze dawniej, (w pierwszej wojnie punickiej) legjoniści rzymscy, którzy się dali wziąć żywcem wrogowi. Ale Regulus zmył hańbę z imienia rzymskiego, odradzając senatowi wykup jeńców, choć dobrze wiedział, że za powrotem do Kartaginy czeka go męczarnia i śmierć‘. Po klęsce triumwira Krassusa pod Carrhae (53 przed Chr.) dostała się pewna część jego wojska do niewoli Partów. Kiedy więc zamknięcie przez Augusta w r. 29 świątyni Janusa obwieściło pokój powszechny, a więc i z Partami, dały się słyszeć coraz częściej głosy za wykupem jeńców z pod Carrhae. Poeta, wierny zasadzie Dulce et decorum est pro patria mori (III 2,13) występuje tu stanowczo przeciw tej ludzkością tchnącej myśli ze względów wyższych, ze względu na powodzenie i wielkość ojczyzny.

[1] V. — ,Jak Jowisz na niebie, tak na ziemi będzie władał August, ujarzmiwszy jeszcze Brytonów i Partów. Ale do tego potrzebne niezłomne męstwo i ostateczna stanowcza rozprawa pod hasłem: Ojczyzna nad życie. Temu hasłu sprzeniewierzyli się Krassusowi żołnierze, a jeszcze dawniej, (w pierwszej wojnie punickiej) legjoniści rzymscy, którzy się dali wziąć żywcem wrogowi. Ale Regulus zmył hańbę z imienia rzymskiego, odradzając senatowi wykup jeńców, choć dobrze wiedział, że za powrotem do Kartaginy czeka go męczarnia i śmierć‘. Po klęsce triumwira Krassusa pod Carrhae (53 przed Chr.) dostała się pewna część jego wojska do niewoli Partów. Kiedy więc zamknięcie przez Augusta w r. 29 świątyni Janusa obwieściło pokój powszechny, a więc i z Partami, dały się słyszeć coraz częściej głosy za wykupem jeńców z pod Carrhae. Poeta, wierny zasadzie Dulce et decorum est pro patria mori (III 2,13) występuje tu stanowczo przeciw tej ludzkością tchnącej myśli ze względów wyższych, ze względu na powodzenie i wielkość ojczyzny.

[1]