Strona:PL Horacy - Poezje.djvu/38

Ta strona została skorygowana.


       25 Alcydę wspomnę i Ledy bliźniaki[1]:
Ten w ujeżdżaniu, ów mistrz na kułaki;
Zbawcza ich gwiazdka, gdy szyprom się zjawi,
Wnet cuda sprawi:

Fala wzburzona ze skał na dno spływa,
       30 Cichną wichury, chmur z nieba ubywa;
Groźna nawała opada odrazu
Z braci rozkazu.

Romula potem mam wspomnieć czy Numę,
Cichego władcę, czy wyniosłą dumę
       35 Tarkwiniusza, czy stałość Katona,
Co pięknie kona?

Regula, Skaurów[2], wielką Paulla duszę,
Co krwią obryzgał Pena, sławić muszę
Głośno i cnotę, co wroga porusza,
Fabrycyusza.

  1. W. 25. Ledy bliźniaków. — Kastora i Polluksa; pierwszy — jeździec nad jeźdźce, drugi — mistrz w walce na pięści (Hom. II. III, 237).
  2. W. 37. Regula — zob. III, 5.
    Skaurów.M. Aemilius Scaurus, mimo niezbyt pochlebnej charakterystyki u Sallustjusza (Iug. 5) człowiek niepospolity, (lumen ac decus patriae u Wal. Maks. V, 8, 4) kazał powiedzieć synowi wracającemu zdrowo z pogromu do Rzymu, że jeżeli jeszcze iskierkę wstydu posiada, to nie będzie śmiał pokazać się na oczy shańbionemu ojcu. Te słowa ojcowskie tak sobie wziął do serca młody Skaurus, że natychmiast samobójstwem zakończył życie.
    L. Aemilius Paullus w bitwie pod Kannami, gdy klęska Rzymian była już widoczna, szukał umyślnie śmierci, aż ją znalazł.