Ta strona została skorygowana.
Ten i Dentatus, wielkich zwycięstw sprawca,
Kołtun brodaty, Kamill, Rzymu zbawca[1],
Ubogo w ojców chowali się chacie
Na szczupłym szmacie.
45
Rośnie, jak drzewo, co go wiek nie zniszczy,
Marcella sława[2]; ponad inne błyszczy
Gwiazda Julijska, jak wśród gwiazd świecąca
Tarcza miesiąca.
Rzesz ludzkich ojcze, usłysz nasze głosy:
50
Tobie Cezara zwierzył wyrok losy;
Bądź między bogi pierwszy niebieskiemi,
Cezar na ziemi!
On Partów, plagę rzymskiego narodu,
Serów[3] i Indów z dalekiego Wschodu
55
W zwycięskiej na łeb zgromiwszy potrzebie,
Niższy od ciebie,
Światu niech będzie sprawiedliwym panem;
Ty Olimp ciężkim swym wstrząsaj rydwanem
I na złoczyńce bez wstydu i sromu
60
- Nie żałuj gromu!
- ↑ W. 42. kołtun brodaty — nazwany tu pogromca Samnitów M’. Curius Dentatus w przeciwieństwie do współczesnych elegantów, którzy włosy trefili i golili zarost.
- ↑ W. 46. Marcellus — siostrzeniec Augusta, a zarazem przysposobiony następca, umarł młodo (w r. 23 przed Chr.).
- ↑ W. 54. Serowie, Seres — Chińczycy.
