Ta strona została przepisana.
Kantabr[1] poczuł Agryppę, Armeńczyk[2] pobliże
Klaudyusza Nerona, Fraat stopy liże[3]
Naszemu Cezarowi; zboża nadmiar w brogu,
Złota Ceres z pełnego sypie plony rogu.
LIST XIII[4]
Jak nieraz przed odjazdem kładłem ci do uszu,
Te zwoje Augustowi oddasz, Winniuszu,[5]
Gdy zdrów będzie i wesół — no, i na żądanie;
Bo zbytnia twa gorliwość, jawne narzucanie
- ↑ W. 26. Kantabr. — Kantabrowie w północnej Hiszpanji pokonani i pobici ostatecznie przez Agryppę w lecie 20 roku.
- ↑ W. 26. Armeńczyk. — Król armeński Artaksjas został przez własnych poddanych zabity, zanim jeszcze Tyberjusz wkroczył do Armenji.
- ↑ W. 27. Phraates — król Partów, zawarł (w r. 20) z Rzymianami układ, w którym się zobowiązał wydać zdobycz wojenną i sztandary rzymskie, zabrane legjonom. Oddawanie tych łupów przez wysłańców królewskich odbyło się przed Tyberjuszem ze wschodnią czołobitnością (proskynesis), stąd przesadne wyrażenie: stopy liże.
- ↑ XIII. — Horacy, wykończywszy (w r. 23) trzy księgi Pieśni, poświęcone Mecenasowi (por. P. I 1.), nie wręczył ich osobiście Augustowi, lecz przesłał przez niejakiego Winnjusza Asinę, należącego zapewne do dworu cesarza. List ten, rzekomo napisany już po wyjeździe Winnjusza, z przestrogami, jak się ma zachować w drodze i wobec Augusta, wręczając mu utwory Horacego, nie jest niczem innem jak tylko zręcznem, bo nader skromnemi poleceniem swoich poezyj Augustowi.
- ↑ W. 2. swoje księgi, było ich trzy Carminum libri III.
