Ta strona została przepisana.
Menandrby nie pogardził Afraniego togą,[1]
Plaut[2] kroczy odważnie Epicharma[3] drogą;
Terencyusz[4] mistrz większy, lecz głębszy Cecyli.[5]
60
Tych czyta, tym w teatrze i w obecnej chwili
Klaska Roma potężna, za mistrzów uważa,
Licząc od Liwiusza,[6] pierwszego pisarza.
Tłum niekiedy ma słuszność, w pewnych razach błądzi.
Kiedy starych na oślep uwielbia i sądzi,
65
Że są doskonałości szczytem, to się myli;
Jeśli przyzna, że starzy nieco się przeżyli,
- ↑ W. 57. L. Afranius współczesny Akcjuszowi, autor komedji narodowych, togatae, gdyż występowały w nich osoby w togach, tj. Rzymianie. Menander, mistrz nowej komedji, kwitnął przy końcu IV w. przed Chr.
- ↑ W. 58. P. Maccius Plautus (ur. ok. 251, um. 184 przed Chr.); zachowało się 21 komedyj, przerabianych z greckich oryginałów. Tłomacze: Jan Wolfram, Aulluraria, Mostellaria, Trinummus i Capteivei. Poznań 1873. Ks. Antoni Kantak: Menechmy, Poznań 1875. J. I. Kraszewski: Pięciu komedyj parafrazy. Złoczów 1888.
- ↑ W. 58. Epicharmus z Kos żył za czasów Hierona w Syrakuzach, um. ok. 459 przed Chr.; z 52 komedyj Epicharma żadna się nie dochowała.
- ↑ W. 59. P. Terentius Afer (um. 159 przed Chr.), autor 6 dochowanych komedyj. Tłomacze.: Konstanty Tymieniecki. Pisma t. 2. Warszawa 1817. Jan Wolfram: Niewiasta z Andros i Eunuch. Warszawa 1886.
- ↑ W. 59. Statius Caecilius (um. ok. 186).
- ↑ W. 62. L. Livius Andronicus, jeniec wojenny z Tarentu (272 przed Chr.), wyzwolony przez M. Liwjusza Salinatora, autor tragedyj i komedyj, tłomaczył nieudolnie wierszem saturnijskim Odysseję.
