15
Alić wstawką szkarłatną[1] jedną, drugą psuje;
Bo gaj Dyany albo ołtarz opisuje,
Wartkiej strugi w czarownej ustroni zakręty,
Wody Renu, blask tęczy na niebie rozpięty;
Lecz nie tu miejsce na to. — Cyprys — twa specjalność;
20
Lecz tam, gdzie za grosz[2] morza malujesz nawalność,
Topielec walczy z falą — czy cyprys to zdobi?
Ma być amfora: dzbanek na kole się robi.[3]
Krótko: prostota ma być i jedność w układzie.
Lecz starzy i brać młodsza ulegamy wadzie,
25
Że się łudzim pozorem: na zwięzłość się sadzę —
Wnetem ciemny, zawiły; gdy zanadto gładzę,
Tracę ogień i siłę; wzniosłość w napuszoność,
W poziomość zbyt ostrożna wpada wymuszoność.
Kto do rozmaitości potwornej się pali,
30
Delfina w lesie, dzika maluje na fali.
Partacz, chroniąc się błędu, popełnia przyległy.
Przy koszarach Lepida[4] tkwi bronzownik biegły,
- ↑ W. 15. wstawką szkarłatną — ozdobnym ustępem, który się z całością nie łączy; przenośnią wziętą z tunica laticlavia senatorów. (Por. Sat. I 6, 24).
- ↑ W. 20. za grosz. — 1 Mowa o zamówionym u malarza obrazie, przedstawiającym rozbitka, walczącego z falami; taki obraz ex voto miał następnie zdobić świątynię boga, któremu rozbitek przypisywał swe ocalenie.
- ↑ W. 22. Inny obraz partactwa: co innego zamierzał, a co innego zrobił mistrz nieudolny.
- ↑ W- 32. Przy koszarach Lepida — Były to koszary gladjatorskje Emiliusa Lepida (ludus gladiatorius Aemilii Lepidi), wyzyskane od strony zewnętrznej na sklepy i warsztaty (tabernae).
