Ta strona została skorygowana.
Wielkich, a małych dźwiga na szczyt z błota;
W górze Fortuna skrzydłami łopota[1],
15
- Tu z głowy strąci, tam pośpieszy
- Tu z głowy strąci, tam pośpieszy
Włożyć koronę — to ją cieszy.
XXXV[2]
MODLITWA DO FORTUNY
Ty, co gród Ancjum[3] dzierżysz ukochany,
Coś mocna małych wynosić nad pany,
A dumnych panów wielkich właści
Ze szczytów strącać w dno przepaści!
5
Tobie się w modłach biedny wieśniak żali,
Ciebie flis wzywa, panią modrej fali,
Gdy Karpatyjskie zdradne morze
W bityńskiej łodzi trwożny porze.
Ciebie Dak dziki, Scyta niepochwytny,
10
Grody i ludy, Rzym lęka się bitny
- ↑ W. 14. Fortuna skrzydłami łopota. — Jest to więc Fortuna skrzydlata, która jako córka Jowisza, wyręcza niekiedy swego ojca w rządach.
- ↑ XXXV.—,Fortuno, ty bogini wszechmocna, przez wszystkich wzywana, ty, co w towarzystwie Wiary i Nadziei nieubłaganym kierujesz wyrokiem, ochroń Cezara, co się wybiera walczyć z Brytanami i wyprawę gotuje na Arabów i Partów, i broń, w krwi bratniej ubroczoną, skieruj na zewnętrznych wrogów‘.
- ↑ W. 1. gród Ancjum — W nadmorskiem Antium znajdowała się słynna świątynia Fortuny z wyrocznią, posługującą się losami.
