Ta strona została przepisana.
15
- Gdy te szczęśliwie minie wody,
- Gdy te szczęśliwie minie wody,
Już się nie lęka złej przygody.
Legioniście groźny Part chyży i groty,
Part się łańcucha lęka i rzymskiej piechoty;
Śmierć niespodziana broi wszędzie,
20
- Jak brała dotąd, tak brać będzie.
- Jak brała dotąd, tak brać będzie.
Mało, a byłbym ujrzał ciemnej Prozerpiny
Królestwo i Eaka sędzi srogie miny,
I raj wybranych, gdzie Safona
Z Eolskiej lutni, rozżalona,
25
Skargę leje na dziewic skąpione pieszczoty,
Alcej przypadki śpiewa swe na lirze złotej,
Co ich na morzu doznał hojnie,
Na wygnaniu i krwawej wojnie.
Gdy ci śpiewają, święte zalega milczenie,
30
Z podziwem stają wokół zasłuchane cienie;
Pogrom tyranów, zbroic chrzęsty
Chętnie tłum uchem łowi gęsty.
Co za dziw, że słodkiemi oczarowan słowy,
Opuszcza czarne uszy ów potwór stugłowy[1];
35
- Żmije pieśni czarem się poją,
- Żmije pieśni czarem się poją,
Co w Eumenid włosach się roją.
- ↑ W. 34. potwór stugłowy — Cerber, któremu Pindar sto głów przypisuje.